Presidentiële liedjes

De VS zijn nauwelijks bekomen van orkaan Sandy, of de Amerikaanse presidentsverkiezingen staan voor de deur. Op 6 november is het zover. Wordt het Romney of Obama? Deze week in de Top 5: presidentiële liedjes.

1 Funky President – James Brown

Je kunt van alles vinden van de 38-ste president van de Verenigde Staten, maar het woord funky is op Gerald Ford nou niet echt van toepassing. Toch gaat dit liedje uit 1974 over Ford, destijds de kersverse opvolger van de afgetreden Richard Nixon. The Godfather of Soul heeft goede hoop dat de nieuwe president verschil zal maken: “"Country, do you know just what I meant? We just changed, we got a brand new funky President." Er was voor altijd een band tussen beide mannen. Opmerkelijk detail: James Brown stierf op 25 december 2006, Gerald Ford een dag later.

2 Campaigner – Neil Young

Richard Nixon is de “campaigner” in dit liedje van Neil Young. Hij schreef het in 1976, nadat hij een geëmotioneerde Nixon op tv had gezien. De voormalige president bezocht in het ziekenhuis zijn vrouw Pat, die was getroffen door een beroerte. “Ik had die avond met hem te doen”, zei Young later. Waar hij in het nummer Ohio (uit 1969) Nixon nog keihard aanvalt, is hij hier beduidend milder: “Hospitals have made him cry, but there's always a free way in his eye. Even Richard Nixon has got soul”.

3 Welterusten, Mijnheer de President – Boudewijn de Groot

“Mijnheer de president, welterusten. Slaap maar lekker in je mooie witte huis.Denk maar niet te veel aan al die verre kusten, waar uw jongens zitten, eenzaam, ver van thuis.” Opzienbarend was het, in 1966, een Nederlands lied tegen de oorlog in Vietnam. Protestsongs, dat was iets voor langharige muzikanten uit Amerika of Engeland. En nu begonnen die hippies zich hier ook al te roeren, waar moest dat heen? Door het liedje werd Boudewijn de Groot tot zijn ongenoegen bestempeld als “protestzanger”. Live zingt hij het al jaren niet meer, maar hij hoeft zich nergens voor te schamen. Bijna een halve eeuw later is dit nog steeds een intelligent, politiek liedje. Iets te beschaafd misschien, voor een protestsong.

4 Mutt Romney Blues – Ry Cooder

Zanger/gitarist Ry Cooder (de man achter Buena Vista SocialClub) is de laatste jaren goed op dreef met een reeks solo-albums, voorzien van een sociaal thema. Zijn laatste plaat, Election Special, is gewijd aan de presidentsverkiezingen. In Mutt Romney Blues neemt hij het op voor de hond van de republikeinse kandidaat. Het arme beest was door zijn baasje op het dak van een auto gebonden, voor een uren durende tocht: “Tied me down up on the roof. Boss I hollered, woof woof woof”. Cooder is geen fan van Romney. Tegen de Britse krant The Guardian zei hij: “Romney is a dangerous man, a cruel man”.

5 Hail To The Chief – James Sanderson (componist)

Dit is het deuntje dat altijd wordt gespeeld als de Amerikaanse president ergens binnenkomt. Het stamt uit het begin van de 19e eeuw, toen het gedicht The Lady Of The Lake op muziek werd gezet door ene James Sanderson. Sinds 1954 is het officieel de muzikale aankondiging voor het verschijnen van de president.