DOOR HANS SCHUTTE - Iedere week maak ik voor de RTL Nieuws tablet app een top 5 van liedjes met een (actueel) thema. Deze top 5 staat op zaterdag en zondag in het Magazine van de app. De lijstjes zijn ook te lezen op deze blog. De liedjes zijn via Spotify te beluisteren door op de titel te klikken. Daaronder staat een linkje naar YouTube.
Het angorakonijn is volop in het nieuws. Volgens dierenrechtenorganisatie PETA worden de beestjes in China ernstig mishandeld als de angorawol van hun huid wordt geplukt. De Partij voor de Dieren wil daarom dat de wol in Nederland verboden wordt. Hoewel modeketen H&M eerder beweerde dat hun producten met angora onder goede omstandigheden worden gemaakt, is de productie van kleding met de konijnenwol nu toch stopgezet. Deze week in de Top 5: liedjes over konijnen. 1 White Rabbit – Jefferson Airplane
Dit monument uit de sixties gaat over de effecten van psychedelische drugs, zoals LSD en paddo’s: “You've just had some kind of mushroom, and your mind is moving low”. Zangeres Grace Slick liet zich inspireren door Alice In Wonderland van schrijver Lewis Carroll, een verhaal dat je zou kunnen uitleggen als één grote hallucinatie. “One pill makes you larger, and one pill makes you small. Go ask Alice when she's ten feet tall”. Allerlei figuren uit het boek passeren de revue, zoals de Hartenkoningin, de rups en het Witte Konijn. Het liedje is vaak gebruikt in films en series over de oorlog in Vietnam.
In december net zo onvermijdelijk als Last Christmas van Wham. We horen hoe de kleine Youp op kerstochtend in 1961een leeg konijnenhok aantreft. Flappie is weg! Na een dag zoeken komt ’s tijdens het kerstdiner de aap uit de mouw, als vader het hoofdgerecht serveert. “Kijk Youp, daar is Flappie dan!” Maar de wraak van Youp is zoet: “Moeder weet dat nog zo goed, vaders bed was leeg”. Van ’t Hek schreef het voor het studentencabaret van zijn zus, maar nam het uiteindelijk zelf op.Het liedje werd in 1981 zonder succes uitgebracht als single, maar groeide in de loop der jaren uit tot een echte classic.
Single van het Britse duo UNKLE, met gastvocalen van Radiohead-zanger Yorke. Het liedje zit vol met samples uit andere nummers, waaronder het stuk Pudding En Gisteren Music For Ballet van de Nederlandse band Supersister. De ik-figuur voelt zich als een konijn in het licht van koplampen. “I'm a rabbit in your headlights, cared of the spotlight. You don't come to visit. I'm stuck in this bed”. De tekst is geïnspireerd op de film Jacob’s Ladder, over een hallucinerende drug waarmee het Amerikaanse leger experimenteerde.
Een verkoper van kalenders ziet zijn handel instorten. Als een zwerver trek hij door de VS en langzamerhand wordt hij gek: “He took the days for pageant, and became as mad as rabbits. With bushels of bad habits. Who could ask for anymore?” Panic At The Disco! is dit najaar op tournee zonder drummer Spencer Smith, die in een open brief aan de fans opbiechtte dat hij al jaren verslaafd is aan medicijnen en verdovende middelen.
Een sentimentele draak van jewelste. Dat er toch miljoenen exemplaren van werden verkocht komt vooral door de zielige videoclip, met fragmenten uit Watership Down (Waterschapsheuvel). Deze animatiefilm gaat over de belevenissen van een groep konijnen. Bright Eyes, voor de film opgenomen door Art Garfunkel, was eigenlijk een liedje van muzikant en songschrijver Mike Batt. Hij schreef het over zijn vader, die aan kanker overleed. Wie dat weet snapt ineens de tekst: “How can the light that burned so brightly,suddenly burn so pale?” De mierzoete versie van Garfunkel werd in de hele wereld een hit, behalve in de VS.
Na meer dan 15 jaar geruzie en geaarzel is de kogel dan eindelijk door de kerk: de Tweede Kamer ging deze week akkoord met de aanschaf van gevechtsvliegtuig JSF. Een ruime meerderheid was voor, mits het toestel niet voor de lancering van atoomwapens wordt gebruikt. Om het einde van deze soap te vieren: deze week 5 popliedjes over militaire vliegtuigen. 1 Enola Gay – OMD
Op 6 augustus 1945 werpt het vliegtuig Enola Gay een atoombom op de Japanse stad Hiroshima. 78 duizend mensen zijn op slag dood. De Boeing B-29 Superfortress is vernoemd naar de moeder van piloot Paul Tibbets. In 1980 schrijft Orchestral Manoeuvres In The Dark (OMD) over het beruchte vliegtuig. Het wordt de eerste grote hit voor de band. De verwijzingen naar de verwoestende bom blijven beperkt tot het tijdstip van de explosie: “It's 8:15, and that's the time that it's always been”.
Een hit uit Top Gun, de succesfilm over de United States Navy Fighter Weapons School. Voor het liedje werden eerst Bryan Adams, REO Speedwagon en Toto benaderd, maar die hadden er geen trek in. Uiteindelijk kwam producer Giorgio Moroder terecht bij zanger Kenny Loggins, met wie hij eerder de titelsong voor de film Footloose had opgenomen. De tekst, zogenaamd over de kick van vliegen in straaljagers, staat vol met seksuele toespelingen: “Revvin' up your engine, listen to her howlin' roar. Metal under tension, beggin' you to touch and go”.
De Starfighter was de JSF van de jaren ’60 en ’70: een supersonisch eenmotorig gevechtsvliegtuig. Jongetjes droomden ervan om piloot van zo’n toestel te worden. Want dan liggen de meisjes aan je voeten, zo blijkt tenminste uit dit liedje. “Andrew's a starfighter pilot. He can get high in his jet. Tells me about all his women.He can get any I'll bet”. De EP Starfighter Pilot werd uitgebracht in 1997, toen de band nog Polarbear heette. Omdat die naam al bleek te bestaan werd deze later veranderd in Snow Patrol.
Ook in dit liedje heeft de piloot een mythische status: “Jet fighters never cry, jet fighters never die”. Maar aan het eind van het verhaal blijkt de hoofdpersoon toch sterfelijk. En als hij in de hemel acteur John Wayne tegenkomt beginnen de problemen pas echt. “They had to speak with Allah, he sent them both to Hell!” The Three O’ Clock was een alternatieve band uit Los Angeles, die begin jaren ’80 vooral populair was bij Amerikaanse studenten. De groep viel in 1989 uit elkaar, maar stond dit jaar weer op verschillende festivals in de VS.
Op het eerste gezicht is dit lawaaiige werkje een ode aan de bommenwerper: “Firestorm coming closer, napalm to the bone. Because, you know we do it right, a mission every night, it’s a bomber”. Maar natuurlijk gaat de tekst uiteindelijk over seks: “The sirens make you shiver, you bet my aim is true. Because you know we aim to please, bring you to your knees”. 2013 was een slecht jaar voor Motörhead-zanger Lemmy. Vanwege gezondheidsproblemen werden meerdere concerten afgezegd. Afgelopen zomer onderging het heavy metal-beest een hartoperatie.
Op 22 november is het 50 jaar geleden dat de Amerikaanse president John F. Kennedy met 2 geweerschoten werd vermoord door ex-marinier Lee Harvey Oswald. Maar deed hij het alleen? De moord is al een halve eeuw voer voor de meest wilde complottheorieën. Deze week in de Top 5: JFK liedjes. 1 The Day John Kennedy Died – Lou Reed
Het was een logische vraag voor de generatie die het bewust meemaakte: “Waar was je toen Kennedy werd vermoord?” In één van zijn beste liedjes beschrijft Lou Reed waar hij was toen hij het nieuws hoorde. “I was upstate in a bar. The team from the university was playing football on TV. Then the screen went dead and the announcer said: There's been a tragedy”. Het nummer komt van het uitstekende album The Blue Mask, uit 1980. Lou Reed overleed vorige maand op 71-jarige leeftijd.
In Seconds richt The Human League zich rechtstreeks tot Lee Harvey Oswald, de moordenaar van JFK. “Your knuckles white as your fingers curl. The shot that was heard around the world, for a second. It took seconds of your time to take his life”. In de videoclip van het nummer zijn fragmenten te zien uit het schokkende amateurfilmpje dat omstander Abraham Zapruder maakte van de moordaanslag.
Van oorsprong een traditioneel folk liedje waarin om een dode vriend wordt getreurd. The Byrds hadden het al op hun repertoire staan toen JFK werd vermoord. Nog dezelfde nacht herschreef Byrds-gitarist Roger McGuinn de tekst: “He was in Dallas town. From a sixth floor window a gunner shot him down. His killing had no purpose, no reason or rhyme. Oh, he was a friend of mine”. The Byrds speelden het nummer in 1967 op het popfestival van Monterey. Daar zorgde bandlid David Crosby voor ophef door te beweren dat Kennedy het slachtoffer was van een samenzwering.
4 Eleven MPH – Was (Not Was)
Het Amerikaanse duo Was (Not Was) geeft hier een keurig lesje geschiedenis. De achtergrond van Lee Harvey Oswald, de verdiensten van JFK, de moord, de reacties: het wordt allemaal behandeld in 4 minuten en 5 seconden. De titel slaat op de snelheid van Kennedy’s limousine (“a deadly speed”) op het moment van de aanslag. “They pulled their limousine down Elm Street slow and clean. Lead fell like a shower, at eleven miles an hour”. Was (Not Was) scoorde in Nederland hits met Walk The Dinosaur en Spy In The House Of Love. Bandlid Don Was is vooral bekend als producer, van o.a. The Rolling Stones, Bob Dylan en John Mayer.
Op 19 mei 1962 viert Kennedy zijn 45-ste verjaardag in Madison Square Garden, New York. Als verrassing zingt Marilyn Monroe een buitengewoon zwoele versie van Happy Birthday, aangevuld met een tekst op de melodie van Thanks For The Memory: “Thanks, Mr. President. For all the things you've done. The battles that you've won”. Het sexy optreden voedt de geruchten dat de actrice een verhouding met de president heeft. Drie maanden later wordt ze dood in haar huis gevonden. Volgens de officiële lezing pleegde ze zelfmoord met een overdosis slaappillen.
Een jaar geleden maakte ik al eens een Top 5 over James Bond. Maar het NSA-schandaal is een mooie aanleiding om het nóg eens over spionage in popliedjes te hebben. 1 Somebody’s Watching Me – Rockwell
Het lijflied van Angela Merkel, of andere regeringsleiders die zich bespioneerd voelen door de NSA: “I always feel like somebody's watching me. And I have no privacy”. Achter de naam Rockwell zit Kennedy Gordy, zoon van Motown-oprichter Berry Gordy. De platenbaas zag niet veel in de muzikale aspiraties van zoonlief. Maar toen die Michael Jackson wist te strikken, een voormalig artiest uit de Motown-stal, was pa verkocht. En terecht: vooral dankzij de zang van Jackson in het refrein werd het nummer een wereldhit.
Deze hit, over een enge stalker, zou ook over de NSA kunnen gaan: “Every breath you take, every move you make, I'll be watching you”. En die sfeer van spionage is niet toevallig. Sting schreef het liedje toen hij logeerde in GoldenEye, de voormalige villa van James Bond-auteur Ian Flemming. Het riante stulpje op Jamaica is sinds 1976 een luxe hotel. Sting verbleef in slaapkamer “007”, waar hij gebruik maakte van de originele schrijftafel van Flemming.
De Britse tv-serie Danger Man, over de geheime dienst van de NAVO, werd in de jaren ’60 ook in de VS uitgezonden. Maar omroep CBS wilde een andere naam voor de serie én andere titelmuziek. De nieuwe naam werd Secret Agent. De titelsong, gezongen door Johnny Rivers, werd zó populair dat die op single werd uitgebracht. In zowel tekst als muziek zit een knipoog naar James “007” Bond: “They've given you a number and taken away your name”. Het liedje is vaak gebruikt voor Bond-parodieën, zoals Austin Powers: International Man of Mystery.
De mannen van Coldplay zijn grote fans van John Barry, de componist van het beroemde 007-thema en veel titelsongs uit de Bond-films. Spies is een poging om een nummer in die sfeer te schrijven. Dat is muzikaal gezien niet helemaal gelukt, écht spannend klinkt het nergens. Maar de tekst komt een heel eind: “The spies hide out in every corner. But you can't touch them, no. 'Cause they're all spies. And if we all hide here, they're going to find us”. Het liedje werd verboden in China, omdat het anti-communistisch zou zijn. Commentaar van gitarist Jon Buckland: “Very strange”.
Titelsong van de gelijknamige James Bond-spoof uit 1966, over een niet zo heel slimme geheim agent. “He's never caught one spy untold. He's never even caught a cold”. Componist en arrangeur Neil Hefti weet de Bond-sfeer goed te vangen. Heel slim: het nummer heeft ook veel weg van These Boots Are Made For Walkin’, eerder dat jaar een grote hit voor Nancy. Ook The Last Of The Secret Agents is vaak gebruikt voor andere Bond-imitaties, zoals The Man Who Knew Too Little, met acteur Bill Murray.
