donderdag 18 juli 2013

Huizenliedjes


De hypotheekrente, de daling van de huizenprijzen, malaise in de bouw: er gaat geen dag voorbij of de eigen woning is in het nieuws. Daarom deze week in de Top 5: huizenliedjes. Dat komt goed uit, want popartiesten zijn huiselijke types. Tik de woorden “house” of  “home” maar eens in op Spotify of iTunes en je computer braakt een enorme lijst nummers uit. Dit zijn de 5 leukste:

Madness – Our House

Een prachtige schets van het leven in een modale Britse woning. “Our house, it has a crowd. There's always something happening and it's usually quite loud”. De mannen van Madness speelden het nummer deze zomer voor de jubilerende Queen, op het dak van Buckingham Palace. Op de muren werden foto’s geprojecteerd, waardoor het paleis veranderde in een rijtje doodgewone huizen. Er gaat niets boven Britse humor.



The Animals – The House of the Rising Sun

Kampvuur-klassieker uit het boek “Gitaarspelen voor Dummies”. De traditional dateert volgens sommige kenners uit de zestiende eeuw. Het huis in New Orleans zou een metafoor zijn voor een legendarisch bordeel. Moet een dolle boel geweest zijn, als ze er vier eeuwen later nog over zingen.



Iggy Pop – Home

“Every motherfucker really needs a home”. Tja, ook een punkheld wil gewoon een dak boven zijn hoofd.  Het rock&roll-nummer (met Slash op gitaar) staat op Brick By Brick, dat een succes werd dankzij de hit Candy. Tegenwoordig voelt Iggy zich vooral thuis in Frankrijk. Hij nam er zijn laatste album Après op, een rustige plaat met covers van o.a. Edith Piaf en Serge Gainsbourg.


Crosby, Stills, Nash & Young – Our House

De hippies van CSNY houden van huisje, boompje, beestje: “Our house is a very, very, very fine house. With two cats in the yard. Life used to be so hard. Now everything is easy 'cause of you”. En “you” is in dit geval zangeres Joni Mitchell, met wie bandlid Graham Nash een verhouding had. “Ik steek de haard aan, zet jij de bloemen in de vaas?” Ach, wat waren ze toch burgerlijk in de sixties. 


Edward Sharpe & The Magnetic Zeros – Home

Wanneer heb je een écht huiselijk liedje geschreven? Als het gebruikt wordt in een IKEA-reclame. Kassa! Geen wonder dat Edward Sharpe zo blij loopt te fluiten.



vrijdag 12 juli 2013

Fietsliedjes

Er is nogal wat gebeurd op wielergebied, sinds de vorige Tour de France. Lance Armstrong viel van zijn voetstuk, een stoet aan wielrenners bekende dopinggebruik. Het lijkt de populariteit van La Grande Boucle niet te deren. Zaterdag gaat de Tour van start op het eiland Corsica, de belangstelling is onverminderd groot. Daarom deze week in de Top 5: fietsliedjes.  

1 Bicycle Race – Queen

Wat wás ik blij met de elpee Jazz van Queen, die ik in 1979 voor mijn verjaardag kreeg. Niet zozeer vanwege de muziek, afgezien van twee uitstekende singles is het een nogal middelmatig album. Nee, het ging me om die geweldige uitklapposter die je er gratis bij kreeg. Tientallen naakte meiden op een racefiets! Ze zijn ook te zien in de videoclip van Bicycle Race. Dat nummer schreef Freddie Mercury nadat hij in Frankrijk een etappe van de Tour de France had bijgewoond (en volgens de geruchten met een wielrenner had geslapen). Voor de opnames van de clip werden 65 fietsen gehuurd. Toen de eigenaar er achter kwam dat er blote vrouwen op hadden gefietst, wilde hij ze niet meer terug.  



2 The Acoustic Motorbike – Luka Bloom

Een akoestische motorfiets, dat is nog eens een prachtige omschrijving van een rijwiel. De Ierse singer/songwriter Luka Bloom is dan ook dol op zijn karretje. “When I'm out on my bike, it's a different mood. Peddle on for miles, peddle on”. Een mooi eerbetoon aan fietsen, lichamelijke kracht en zijn geboortestreek. Luka Bloom, de broer van zanger Christy Moore, heet eigenlijk Kevin Barry Moore. Voor zijn artiestennaam vernoemde hij zich naar het liedje Luka van Suzanne Vega.  



3 Op Fietse – Skik

Aan dat opgewekte mondharmonica-intro hoor je het al: Skik-zanger Daniël Lohues heeft het naar zijn zin als hij door zijn Drentse land fietst. In dat onnavolgbare dialect zingt hij: “Wie döt mij wat vandage, 'k heb de banden vol met wind. Nee ik heb ja niks te klagen”. Wie nieuwsgierig is naar de tocht die in het liedje wordt beschreven kan hem zelf ook fietsen. De VVV in Drenthe heeft voor toeristen een Skik-route uitgestippeld. 



4 The Bike Song – Mark Ronson

Mark Ronson verwierf faam als producer van onder meer Amy Winehouse en Lilly Allen, maar hij brengt ook muziek onder zijn eigen naam uit. In The Bike Song gaat het over de voordelen van de fiets in het drukke Londense verkeer. “Bikes suffice they’re so nice like priceless. Working on my calves to triceps to biceps. Bypass the gas, stop the traffic lights. I get around round without a drivers license”. Het liedje werd gebruikt voor een gemeentelijke campagne om fietsen in de Britse hoofdstad te promoten. 



5 Tour De France – Kraftwerk

Deze track is opgebouwd rond samples van fietsgeluiden en het gehijg van wielrenners, een bijzonderheid in 1984. Kraftwerk-leden Florian Schneider and Ralf Hutter raakten in de jaren ’80 volledig in de ban van wielrennen. Ze deden mee aan wedstrijden en noemden zichzelf Radsportegruppe Schneider. Hun obsessie liep zo uit de hand dat Karl Bartos er de band om verliet. Tour De France werd in 2009 opnieuw opgenomen, ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de wielerronde. (nb: dat we dit jaar de 100-ste Tour vieren komt doordat de wedstrijd in de Tweede Wereldoorlog een aantal jaren niet werd verreden).





Franse zomerhits 2013

Franstalige muziek, daar moet wij Nederlanders  doorgaans weinig van hebben. Maar in de zomervakantie maken we graag een uitzondering. Want onderweg op de Péage klinkt dat ene liedje van die Franse rapper ineens wél lekker. En dat zuchtmeisje dat ze net draaiden op Radio Tour de France kan er eigenlijk ook best goed mee door. Wie de komende weken door Frankrijk toert krijgt deze 5 zomerhits zeker om z’n oren. 

1 Bella – Maitre Gims

Rapper Maitre Gims scoorde eerder dit jaar een enorme Franse hit met J’me Tire, maar Bella wordt zijn grote zomerklapper. Een tropisch liedje over een gevaarlijke vrouw: “Les gens me disaient : "Méfie toi de cette fille là" (de mensen waarschuwden me: kijk uit voor dat meisje). Maitre Gims is de artiestennaam van Gandhi Djuna. Hij werd geboren in Congo, zijn gezin verhuisde naar Parijs toen hij 2 jaar was. Gims komt uit een muzikale familie: zijn vader zingt in een band en zijn twee broers zijn ook rapper. 



2 Papaoutai – Stromae

In 2010 was zijn Alors On Dance niet van de radio af te slaan, en ook deze zomer heeft Stromae (alias Paul van Haver) een kneiter van een hit te pakken. Papaoutai betekent “Papa waar ben je?” Logische vraag van de Belgische zanger, die zijn Rwandese vader in zijn leven maar drie keer heeft gezien. Pa komt er in dit liedje dan ook niet zo goed vanaf: “Tout le monde sait comment on fait des bébés. Mais personne sait comment on fait des papas”. Oftewel: “Iedereen weet hoe je een kind groot brengt. Maar niemand weet hoe je een vader moet opvoeden”. 



3 On Ira – Zaz

On Ira is zo’n tijdloos Frans liedje dat je meteen in een vakantiestemming brengt. Zangeres Zaz zingt met haar licht hese stem over reizen, andere culturen en de nietigheid van de mens (“Vous êtes en un grain de sable, nous sommes le désert). De melodie doet wel heel erg denken aan Non Non Rien N’a Changé van Les Poppys. Zaz (echte naam: Isabelle Geffroy) brak in 2010 door met het nummer Je Veux. Haar debuutalbum deed het ook heel aardig in Nederland. 



4 Pedida Perfeita – Flavel & Neto

Dé Franse zomerhit van vorig jaar was Tacatà van Tacabro. Dat kunnen wij ook, dacht het rapduo Flavel & Neto. Hun liedje Pedida Perfeita (ft. Anna Torres) heeft Tararatata als catchy kreet, onder een soortgelijke, stampende flamencobeat. Ook de tekst is even stompzinnig: “Mets tes mains là-haut, tatata. Avec toi c'est chaud, tataratata”. In de vertaling: “Leg je handen daar, tatata. Met jou heb ik ’t warm, tataratata”. Een doorzichtige ripp-off, maar het werkt: ook Pedida Perfeita is een groot succes.  



5 Poupée De Cire, Poupée De Son – Jenifer

In 1965 won France Gall het Eurovisie Song Festival met Poupée De Cire, Poupée De Son. Bijna een halve eeuw later veroorzaakt een cover van het liedje door zangeres Jenifer een flinke rel in Frankrijk. Jenifer claimt dat ze uitgebreid contact heeft gehad met 65-jarige Gall over deze nieuwe versie, maar die ontkent in alle toonaarden. Sterker nog: ze heeft geen goed woord over voor het tribute-album dat Jenifer aan haar heeft gewijd. Ook de Franse pers is bepaald niet lovend over de coverversies. Ondertussen is Poupée De Cire, Poupée De Son gewoon een dikke Franse zomerhit. 





North Sea Jazz liedjes 2013

Van 12 tot 14 juli is Rotterdam weer in de ban van het North Sea Jazz Festival. Nou ja, jazz. Door de jaren heen komt de nadruk steeds meer te liggen op soul, blues en pop. Kniesoor die daar een probleem van maakt, er valt meer dan genoeg te genieten voor zowel pop- als jazzliefhebbers. De line-up van dit jaar kent grote namen als Sting, John Legend, Santana en Caro Emerald. Maar wie verder nog te zien en te horen? Vijf aanraders, mét bijbehorende liedjes.

1 The Seed – The Roots

Een heerlijke mix van jazz, soul en hiphop: het succesrecept van The Roots. In Nederland scoorden ze hits met Wake Up Everybody en The Seed (met Cody ChestnuTT), maar in de VS zijn ze pas echt huge. Sinds 2009 is The Roots de huisband van de populaire talkshow Late Night With Jimmy Fallon, en zijn de mannen minder vaak in Europa te zien. Dat ze dit jaar op NSJ staan is dan ook een buitenkansje. Met verrassende covers, gastvocalisten, en -dj’s is geen concert hetzelfde. Zaterdag in de Nile-zaal. 



2 Walk On By – Dionne Warwick

Zo’n 30 jaar geleden dacht ik bij de naam Dionne Warwick aan een zangeres op leeftijd met 2 draken van hits: Heartbreaker (met The Bee Gees) en That’s What Friends Are For. Pas later ontdekte ik dat ze in de jaren ’60 een geweldig repertoire bij elkaar had gezongen. Vooral haar stijlvolle uitvoeringen van Burt Bacharach-liedjes zijn onovertroffen. Luister maar eens naar Walk On By, over een vrouw die haar ex smeekt om haar met rust te laten: “If you see me walkin' down the street. And I start to cry each time we meet, walk on by”. Zondag in de Amazon-zaal. 



3 Suspicions – Ibrahim Maalouf

Trompettist Ibrahim Maalouf is een nieuwe jazzsensatie, en dit jaar voor het eerst te horen op NSJ. Hij werd geboren in Beirut, vanwege de oorlog in Libanon vluchtte zijn gezin naar Parijs. De invloeden uit het Midden-Oosten zijn hoorbaar in zijn werk, maar ook Miles Davis is nooit ver weg. Maalouf speelt op een speciale (door zijn vader gemaakte) trompet met extra ventiel, waarmee hij kwarttonen kan spelen. Zo is het instrument ook geschikt voor Arabische muziek. Zijn prachtige laatste album The Wind is een ode aan de beroemde filmsoundtrack Ascenseur Pour L'Echafaud van Miles Davis, uit 1958. Dat wordt dringen, zaterdag in de Hudson-zaal. 



4 You Can't Be Told - Valerie June

Op de cover van haar debuutalbum ziet Valerie June er uit als een hedendaagse, sexy souldiva. Maar wie Pushin’ Against A Stone beluistert hoort een doorleefde folkstem en gospel- en bluesliedjes die klinken alsof ze minstens een halve eeuw bestaan. Met dank aan Dan Auerbach van The Black Keys, een band die ook al zo gruizig ouderwets klinkt. Auerbach produceerde het album, en dat gaf Valerie een publicitair zetje in de rug. Benieuwd of ze live net zo vintage klinkt als in de studio. Zondag in de Mississippi-zaal.



5 Down On The Farm – Seasick Steve

Het verhaal van Seasick Steve leest als een filmscenario. Al op zijn achtste ontdekt hij de blues. Vijf jaar later begint hij door de VS te zwerven, tussendoor werkend als boerenknecht. Pas in 2006 maakt hij in Noorwegen zijn eerste album: Dog House Music. Steven Gene Wold, zoals hij eigenlijk heet, is dan al 65-plusser. Inmiddels is de man met de lange, grijze baard een bekende naam in het alternatieve muziekcircuit. Hij heeft een overvolle agenda, is publiekstrekker op festivals en mag Jack White (White Stripes) en John Paul Jones (Led Zeppelin) tot zijn vrienden rekenen. Die zijn ook te horen op zijn laatste album Hubcap Music. Maar de ongepolijste, rauwe blues van Seasick Steve moet je vooral live ondergaan. Op vrijdag in de Nile-zaal.