donderdag 16 augustus 2012

Lowlands


Een stuk weiland beneden zeeniveau, 11 podia, meer dan 150 artiesten en 55 duizend bezoekers: Lowlands barst weer los. Het wordt dit jaar zweten in de polder bij Biddinghuizen, want het KNMI voorspelt tropische temperaturen. En dan zijn er ook nog de bandjes waar je het heet van krijgt. Maar wat te kiezen uit het overweldigende aanbod? 5 tips voor gegarandeerd live-spektakel, en liedjes om alvast warm te draaien.

The Black Keys – Lonely Boy

Dat The Black Keys vrijdagavond de Alpha tent opblazen met hun zompige retro- slash garagerock is wel zeker. Toch is het niet zo vanzelfsprekend dat ze dit jaar op Lowlands staan. Begin 2011 dreigde een burn-out voor het duo Dan Auerbach en Patrick Carney. De tournee na doorbraak-album Brothers werd de uitgeputte heren te veel, en een reeks optredens werd afgelast. Het in december uitgebrachte El Camino (met succes-single Lonely Boy) bracht nieuwe energie. En dus kan het verwende Lowlandspubliek toch worden platgespeeld.


Wilco – Born Alone

De band rond zanger/gitarist Jeff Tweedy bestaat bijna 20 jaar, heeft een uitstekende live-reputatie en wereldwijd een fanatieke schare aanhangers. Toch is Wilco in Nederland nog steeds relatief onbekend. Hun muziek omschrijven als alternatieve rock met een vleugje country doet de groep tekort. Hartverscheurende ballads, gierend gitaarwerk, elektronische experimenten, snoeiharde rockers: het komt allemaal voorbij. En altijd is er dat schurende randje in de liedjes. Let vooral op Nels Cline, volgens het blad Rolling Stone 1 van de beste gitaristen ter wereld. Hij gaat zo fanatiek op in zijn spel dat een whiplash op de loer ligt. Vandaar dat zijn nek na optredens steevast met ijs wordt ingepakt. Zondag met een lange set in de Grolsch tent.


C2C – Down the Road

C2C bestaat uit 4 Franse dj’s die het begrip scratchen een geheel nieuwe dimensie geven. Down The Road is daar een fijn staaltje van. Het begint als een duister bluesnummer maar wordt al snel een acrobatische dance-hit waarbij de opgeknipte vocalen, gescratchte mondharmonica-samples en geluidseffecten je om de oren vliegen. Je weet niet wat je hoort. Live schijnt het minstens zo spectaculair te zijn. Gaat dat zien, zondag in de Bravo tent.


Django Django – Default

Django Django is zonder twijfel 1 van de hipste acts op het festival. De band debuteerde begin dit jaar met een album dat door de Britse muziekbladen juichend werd ontvangen. De muziek van de 4 voormalige kunstacademiestudenten laat zich moeilijk in een hoekje stoppen. Stampende ritmes, simpele melodielijnen en hypnotiserende zang (met echo’s uit de jaren ’60) bepalen het geluid, maar Django Django klinkt vooral nieuw en anders. Kon wel eens een sensatie worden, vrijdag in de Bravo tent.


Mark Lanegan Band – The Gravedigger’s Song

James Brown is dead, en dus maakt Mark Lanegan goede kans op de titel “The Hardest Working Man in Showbusiness”. De afgelopen jaren dook de ex-zanger van The Screaming Trees en Queens Of The Stone Age her en der op als gastvocalist én nam hij albums op met The Gutter Twins, The Twilight Singers en The Soulsavers. En in februari was daar ineens een sfeervol en duister nieuw solo-album, Blues Funeral, en een bejubelde tournee die de grunge-veteraan ook naar Nederland bracht. Wie het gruizige, schuurpapieren stemgeluid van Lanegan toen heeft gemist krijgt op Lowlands een nieuwe kans. Zondag in de Grolsch tent. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten