Een stuk weiland beneden zeeniveau, 11 podia, meer dan 150
artiesten en 55 duizend bezoekers: Lowlands barst weer los. Het wordt dit jaar
zweten in de polder bij Biddinghuizen, want het KNMI voorspelt tropische
temperaturen. En dan zijn er ook nog de bandjes waar je het heet van krijgt. Maar
wat te kiezen uit het overweldigende aanbod? 5 tips voor gegarandeerd
live-spektakel, en liedjes om alvast warm te draaien.
Dat The Black Keys vrijdagavond de Alpha tent opblazen met
hun zompige retro- slash garagerock is wel zeker. Toch is het niet zo vanzelfsprekend
dat ze dit jaar op Lowlands staan. Begin 2011 dreigde een burn-out voor het duo
Dan Auerbach en Patrick Carney. De tournee na doorbraak-album Brothers werd de uitgeputte
heren te veel, en een reeks optredens werd afgelast. Het in december
uitgebrachte El Camino (met succes-single Lonely Boy) bracht nieuwe energie. En
dus kan het verwende Lowlandspubliek toch worden platgespeeld.
De band rond zanger/gitarist Jeff Tweedy bestaat bijna 20
jaar, heeft een uitstekende live-reputatie en wereldwijd een fanatieke schare
aanhangers. Toch is Wilco in Nederland nog steeds relatief onbekend. Hun muziek
omschrijven als alternatieve rock met een vleugje country doet de groep tekort.
Hartverscheurende ballads, gierend gitaarwerk, elektronische experimenten,
snoeiharde rockers: het komt allemaal voorbij. En altijd is er dat schurende
randje in de liedjes. Let vooral op Nels Cline, volgens het blad Rolling Stone
1 van de beste gitaristen ter wereld. Hij gaat zo fanatiek op in zijn spel dat
een whiplash op de loer ligt. Vandaar dat zijn nek na optredens steevast met
ijs wordt ingepakt. Zondag met een lange set in de Grolsch tent.
C2C bestaat uit 4 Franse dj’s die het begrip scratchen een
geheel nieuwe dimensie geven. Down The Road is daar een fijn staaltje van. Het
begint als een duister bluesnummer maar wordt al snel een acrobatische dance-hit
waarbij de opgeknipte vocalen, gescratchte mondharmonica-samples en
geluidseffecten je om de oren vliegen. Je weet niet wat je hoort. Live schijnt
het minstens zo spectaculair te zijn. Gaat dat zien, zondag in de Bravo tent.
Django Django is zonder twijfel 1 van de hipste acts op het
festival. De band debuteerde begin dit jaar met een album dat door de Britse
muziekbladen juichend werd ontvangen. De muziek van de 4 voormalige kunstacademiestudenten
laat zich moeilijk in een hoekje stoppen. Stampende ritmes, simpele
melodielijnen en hypnotiserende zang (met echo’s uit de jaren ’60) bepalen het
geluid, maar Django Django klinkt vooral nieuw en anders. Kon wel eens een
sensatie worden, vrijdag in de Bravo tent.
James Brown is dead, en dus maakt Mark Lanegan goede kans op
de titel “The Hardest Working Man in Showbusiness”. De afgelopen jaren dook de ex-zanger
van The Screaming Trees en Queens Of The Stone Age her en der op als
gastvocalist én nam hij albums op met The Gutter Twins, The Twilight Singers en
The Soulsavers. En in februari was daar ineens een sfeervol en duister nieuw
solo-album, Blues Funeral, en een bejubelde tournee die de grunge-veteraan ook
naar Nederland bracht. Wie het gruizige, schuurpapieren stemgeluid van Lanegan
toen heeft gemist krijgt op Lowlands een nieuwe kans. Zondag in de Grolsch
tent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten