Hij was al door velen afgeschreven, maar verraste ons deze week met Where Are We Now?, zijn eerste nieuwe single in 10 jaar. Toch weer een konijn uit de hoge hoed van David Bowie, die in het verleden net zo vaak van imago en muziekstijl wisselde als van ondergoed. Zijn meest creatieve en invloedrijke werk maakte hij in de jaren ’70, de tijd van Ziggy Stardust en The Thin White Duke. Uit die periode komen deze 5 onmisbare Bowie-liedjes:
1 Ziggy Stardust (1972)
The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars is een concept-album over een uitgerangeerde rockgod, die denkt dat ‘ie de boodschapper is van een alien die de wereld moet redden. Tja, het zijn nu eenmaal de jaren zeventig. Bowie verft zijn haar rood, trekt een strak pak aan en wórdt Ziggy Stardust. Hij gaat zo op in zijn alter-ego dat zijn persoonlijkheid er onder begint te lijden. “Ik dacht dat ik gek werd”, zegt hij later. Het album maakt van Bowie definitief een superster.
2 Aladdin Sane (1973)
De Ziggy-figuur evolueert in Aladdin Sane (a lad insane, een gestoorde vent), door Bowie omschreven als “Ziggy goes to America”. Op de hoes van het gelijknamige album zien we hem met neergeslagen ogen en make-up in de vorm van een bliksemschicht. Het titelnummer is van een bevreemdende schoonheid, met een hoofdrol voor het klaterende pianospel van Mike Garson.
3 Young Americans (1975)
Tijdens zijn Amerikaanse tournees in het begin van de jaren ’70 raakt Bowie gefascineerd door de Philly soul, de zwarte muziek uit Philadelphia. Hij breekt met de space-rock van zijn vorige platen en neemt een album op met wat hij “plastic soul” noemt. Misschien zijn de nummers op Young Americans kitsch, maar dan is het wel geniale kitsch.
4 Golden Years (1976)
De witte soul is nog steeds aanwezig op het album Station To Station, maar er zit een maniakale en experimentele ondertoon in de liedjes. Bowie’s nieuwe alter-ego is The Thin White Duke, een emotieloze dandy met fascistoïde trekjes. Zelf leeft de zanger op een dieet van paprika’s, cocaïne en melk. Hij is sterk vermagerd en maakt tijdens interviews een verwilderde indruk. De muziek is er niet minder om, Station To Station behoort tot Bowie’s beste werk. Bewijst ook de tijdloze hit Golden Years.
5 Heroes (1977)
In 1976 beseft Bowie dat hij zijn leefstijl drastisch moet veranderen. Hij verhuist naar Berlijn, laat de coke met rust en hangt zijn vele personages aan de wilgen. Met Brian Eno maakt hij de drie baanbrekende albums Low, Heroes en Lodger. De minimalistische, electronische muziek is gebaseerd op de Duitse krautrock van bands als Kraftwerk en Neu!. Maar tussen het experimentele werk zitten ook een paar ijzersterke singles. Zoals Heroes, over twee geliefden die elkaar ontmoeten bij de Berlijnse Muur: “We can beat them, for ever and ever. Oh we can be heroes, just for one day”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten