DOOR HANS SCHUTTE - Iedere week maak ik voor de RTL Nieuws tablet app een top 5 van liedjes met een (actueel) thema. Deze top 5 staat op zaterdag en zondag in het Magazine van de app. De lijstjes zijn ook te lezen op deze blog. De liedjes zijn via Spotify te beluisteren door op de titel te klikken. Daaronder staat een linkje naar YouTube.
Het hoeft maar een paar graden te vriezen en de halve natie raakt van het padje. Schaatsen! Elfstedentocht! Sneeuwballengevecht! De andere helft haalt de schouders op en hoopt dat het snel lente wordt. Deze week in de Top 5: winterliedjes. 1 Baby, It’s Cold Outside – Dean Martin
Het is de oudste versiertruc uit het boekje: “schatje blijf nou maar hier, het is buiten veel te koud!” Ene Frank Loesser schreef er in 1944 een jazzy liedje over, dat ontelbaar veel uitvoeringen kent. In deze versie uit 1959 probeert crooner en komiek Dean Martin zijn vriendinnetje over te halen: “But baby you'd freeze out there. It's up to your knees out there”. De dame in kwestie dient hem van repliek, tot hij wanhopig uitroept: “Think of my life long sorrow, if you caught pneumonia and died!” Leuk geprobeerd, Dean…
Een fijn, maar somber winters liedje, op een voor Simon and Garfunkel behoorlijk rockende melodie. Iemand is druk bezig zijn ambities waar te maken, terwijl ondertussen de seizoenen verstrijken: “Look around, leaves are brown. There's a patch of snow on the ground”. Het was oorspronkelijk bedoeld voor de soundtrack van de film The Graduate, maar dat ging niet door. Met andere afgekeurde nummers kwam het terecht op het album Bookends (en werd alsnog een hit). In 1987 had de meidengroep The Bangles veel succes met een coverversie van A Hazy Shade Of Winter.
Elliot Smith was pas 34 toen zijn vriendin hem vond met twee steekwonden in zijn borst. De singer/songwriter was al een tijd depressief en had een eind aan zijn leven gemaakt. Na zijn dood in 2003 verscheen het dubbelalbum New Moon, met daarop het ontroerende Angel In The Snow. De tekst krijgt een andere lading als je weet hoe het met Smith is afgelopen: “Sometimes I feel like only a cold still life, that fell down here to lay beside you”.
Ik ken ze, mensen die spontaan in de rode vlekken schieten van Tori Amos. Meestal wordt er dan iets gemompeld in de trant van “hysterische heks” of “derderangs Kate Bush”. Nu geeft mevrouw Amos daar soms aanleiding toe, maar niet als het om Winter gaat. Dat is gewoon een mooi liedje. De titel is wel een beetje misleidend. Want hoewel er allerlei winterse dingen voorbij komen, gaat het eigenlijk over de wijze lessen van haar vader: "You must learn to stand up for yourself. Cause I can't always be around".
Hilarisch liedje uit het cabaretprogramma “EHBO Is Mijn Lust En Mijn Leven”. Per couplet voert Finkers de dosis drama op, zogenaamd om uit te testen wanneer het publiek begint te lachen. Na een moeizame start heeft hij beet met het relaas over Tjibbe, Sjoerd en Wibbe, die tijdens de Tocht der Tochten in een wak schaatsen: “Zo heb je ’t over Friezen, zo heb je ’t over dooien”.
De films van Quentin Tarantino staan bekend om buitensporig geweld, fantastische dialogen én de keuze voor fijne, vaak obscure, popliedjes uit de jaren ’60 en ‘70. Vooral bij zijn eerste films, Reservoir Dogs en Pulp Fiction, was dat vernieuwend. Later koos Tarantino steeds vaker voor bestaande filmmuziek van componisten als Ennio Morricone. Ook de soundtrack van zijn nieuwste film, Django Unchained, staat er weer vol mee. Deze week in de Top 5: klassieke popliedjes uit Tarantino-films. 1 Stuck In The Middle With You – Steelers Wheel (uit Reservoir Dogs) Wie Reservoir Dogs heeft gezien kan dit liedje niet meer horen zonder aan de meest beruchte scène uit deze film te denken. Gangster Mr. Blonde (Michael Madsen) wordt door zijn buddy’s alleen gelaten met de gegijzelde politieman Marvin Nash. Op de radio klinkt Stuck In The Middle With You. Mr. Blonde pakt een scheermes, doet een raar dansje en snijdt het rechter oor van zijn slachtoffer af. Je zou zweren dat het snijden expliciet in beeld komt. Maar dat is slechts illusie, in werkelijkheid zwenkt de camera discreet weg. Dan vraagt Mr. Blonde: “Was that as good for you as it was for me?”
2 Misirlou – Dick Dale (uit Pulp Fiction) We zien een diner in Los Angeles, waar het liefdeskoppel Pumpkin en Honey Bunny terplekke besluit om de zaak te overvallen. “Everybody be cool, this is a robbery!”, schreeuwt Pumpkin. Waarna zijn vriendinnetje hem subtiel aanvult: “Any of you fucking pricks move, and I'll execute every motherfucking last one of ya!” Dan knalt de surfsong Misirlou uit de speakers en beginnen de opening credits van Pulp Fiction. Gangsterfilms zouden nooit meer hetzelfde zijn.
Dit heerlijke soulnummer komt oorspronkelijk uit een blaxploitation-film uit 1973. 110th Street is een straat in New York, tussen Central Park en de wijk Harlem. Het is de grens tussen blank en zwart, rijk en arm. In Jackie Brown is het liedje te horen onder de opening credits, terwijl hoofdrolspeelster Pam Grier elegant op een rolband door het beeld glijdt. Soulveteraan Bobby Womack maakt nog steeds muziek, vorig jaar verscheen zijn zeer goed ontvangen album The Bravest Man In The Universe.
Deze disco-remake van een liedje van Nina Simone (en later The Animals) was een grote hit in 1977. In de wraakfilm Kill Bill, vol. 1 wordt het instrumentale middenstuk uit het nummer gebruikt voor het grote gevecht tussen The Bride (Uma Thurman) en O-Ren Ishii (Lucy Liu). We horen ritmisch handgeklap en flamencogitaren terwijl de samuraizwaarden door het beeld flitsen. Classic Tarantino.
5 Little Green Bag – George Baker Selection (uit Reservoir Dogs) Dat was even schrikken bij het begin van Reservoir Dogs. Terwijl Amerikaanse gangsters in slow motion door het beeld lopen, horen we muziek van Hollandse bodem! Van George Baker! Die man van Una Paloma Blanca! En het klinkt supercool! Little Green Bag was natuurlijk ook een geweldig nummer, en in 1970 al een grote hit geweest in de VS. Maar door Paloma waren we dat even vergeten. Tarantino vroeg George Baker (echte naam: Hans Bouwens) overigens nooit om toestemming, maar die vond het al lang best. Door Reservoir Dogs kreeg zijn wat ingedutte carrière een flinke boost.
Hij was al door velen afgeschreven, maar verraste ons deze week met Where Are We Now?, zijn eerste nieuwe single in 10 jaar. Toch weer een konijn uit de hoge hoed van David Bowie, die in het verleden net zo vaak van imago en muziekstijl wisselde als van ondergoed. Zijn meest creatieve en invloedrijke werk maakte hij in de jaren ’70, de tijd van Ziggy Stardust en The Thin White Duke. Uit die periode komen deze 5 onmisbare Bowie-liedjes: 1 Ziggy Stardust (1972)
The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars is een concept-album over een uitgerangeerde rockgod, die denkt dat ‘ie de boodschapper is van een alien die de wereld moet redden. Tja, het zijn nu eenmaal de jaren zeventig. Bowie verft zijn haar rood, trekt een strak pak aan en wórdt Ziggy Stardust. Hij gaat zo op in zijn alter-ego dat zijn persoonlijkheid er onder begint te lijden. “Ik dacht dat ik gek werd”, zegt hij later. Het album maakt van Bowie definitief een superster.
De Ziggy-figuur evolueert in Aladdin Sane (a lad insane, een gestoorde vent), door Bowie omschreven als “Ziggy goes to America”. Op de hoes van het gelijknamige album zien we hem met neergeslagen ogen en make-up in de vorm van een bliksemschicht. Het titelnummer is van een bevreemdende schoonheid, met een hoofdrol voor het klaterende pianospel van Mike Garson.
Tijdens zijn Amerikaanse tournees in het begin van de jaren ’70 raakt Bowie gefascineerd door de Philly soul, de zwarte muziek uit Philadelphia. Hij breekt met de space-rock van zijn vorige platen en neemt een album op met wat hij “plastic soul” noemt. Misschien zijn de nummers op Young Americans kitsch, maar dan is het wel geniale kitsch.
De witte soul is nog steeds aanwezig op het album Station To Station, maar er zit een maniakale en experimentele ondertoon in de liedjes. Bowie’s nieuwe alter-ego is The Thin White Duke, een emotieloze dandy met fascistoïde trekjes. Zelf leeft de zanger op een dieet van paprika’s, cocaïne en melk. Hij is sterk vermagerd en maakt tijdens interviews een verwilderde indruk. De muziek is er niet minder om, Station To Station behoort tot Bowie’s beste werk. Bewijst ook de tijdloze hit Golden Years.
5 Heroes (1977) In 1976 beseft Bowie dat hij zijn leefstijl drastisch moet veranderen. Hij verhuist naar Berlijn, laat de coke met rust en hangt zijn vele personages aan de wilgen. Met Brian Eno maakt hij de drie baanbrekende albums Low, Heroes en Lodger. De minimalistische, electronische muziek is gebaseerd op de Duitse krautrock van bands als Kraftwerk en Neu!. Maar tussen het experimentele werk zitten ook een paar ijzersterke singles. Zoals Heroes, over twee geliefden die elkaar ontmoeten bij de Berlijnse Muur: “We can beat them, for ever and ever. Oh we can be heroes, just for one day”.
Door de schietpartij in Newton, waarbij 26 slachtoffers vielen, is de discussie over de Amerikaanse wapenwetgeving weer hoog opgelaaid. Vijf popliedjes over vuurwapens. 1 Don’t Take Your Guns To Town – Johnny Cash
“Waar gaat het liedje over pap?”, vroeg mijn zoon, toen ik dit nummer jaren geleden in de auto afspeelde. Ik trok een Leo Blokhuis-gezicht en vertelde over de moeder in het Wilde Westen, die haar kind waarschuwt voor vuurwapens. “Maar hij luistert niet en wordt op het einde doodgeschoten”, zei ik. Een tijdje was het stil op de achterbank, toen barstte zoonlief in gesnotter uit. “Waarom huil je?”, vroeg ik. “Ik vind het zo zielig voor die cowboy!”, snikte hij. Misschien moeten ze dit als preventie aan alle Amerikaanse kinderen laten horen.
Nooit een single geweest, wel 1 van de beste nummers van The Beatles, afkomstig van The White Album. De titel van het liedje ontleende John Lennon aan een kop op de cover van een wapentijdschrift. Na een paar onbegrijpelijke coupletten (“The sole confession of his wife, which he ate and donated to the National Trust”) laat Lennon zich van zijn dubbelzinnige kant zien. “When I feel my finger on your trigger, I know nobody can do me no harm”.
Protestlied tegen de politie van Brixton, die eind jaren ’70 als zeer gewelddadig te boek stond. Uiteindelijk zouden de spanningen tussen politie en werkloze jongeren leiden tot grootscheepse rellen. Een sample van het reggaedeuntje werd later gebruikt door Fatboy Slim, voor de hit Dub be Good To Me van Beats International.
Opmerkelijk toch, hoe een liedje meerdere levens kan hebben. Bang Bang werd geschreven door Sonny Bono en was in 1966 een grote solo-hit voor zijn vrouw Cher. Frank Sinatra’s dochter Nancy maakte in hetzelfde jaar een duister klinkende cover van het nummer. Die bleef redelijk obscuur, tot Quentin Tarantino het in 2003 gebruikte in zijn film Kill Bill (Vol. 1). Twee jaar later werd deze versie verknipt door Audio Bullys tot Shot You down, en kwam het liedje opnieuw hoog in de hitlijsten.
Hit van Green Day, afkomstig van het album 21st Century Breakdown. De “21 guns” slaan op de 21 saluutschoten, die in de VS als eerbetoon worden gegeven voor omgekomen soldaten. Het refrein heeft schandalig veel weg van het nummer All The Young Dudes van Mott The Hoople (geschreven door David Bowie) uit 1972.
