Nieuwe albums, nieuwe liedjes

De blaadjes vallen, de feestdagen komen er aan. Tijd voor het grote najaarsoffensief van de platenmaatschappijen: de nieuwe albums (en bijbehorende singles) vliegen je om de oren. Onze selectie uit het aanbod van deze week.

1 Because I Know That I Can – Andy Burrows

Andy Burrows, waar kennen we die ook alweer van? Nou, van de band Razorlight bijvoorbeeld. En van Funny Looking Angels, het verrassende kerstalbum dat hij vorig jaar opnam met Editors-frontman Tom Smith. Dat Burrows het ook in zijn eentje kan laat hij zien met de cd Company. Het is een perfecte herfstplaat: veel ballads, subtiele arrangementen, fijne strijkers en kraakheldere achtergrondzang. Muzikaal gezien waait de wind uit verschillende hoeken: van folk, rock en Beatlesque pop tot flarden jazz. Mooi voorbeeld is de single Because I Know That I Can, een nummer dat simpel begint en dan laag voor laag wordt uitgebouwd. Heel mooi gedaan. 

2 Gloria – Junkie XL

Synthesised, het nieuwe album van Junkie XL (Tom Holkenborg), is een staalkaart van de dance. Een eindeloze stroom van stijlen uit heden en verleden dendert voorbij: van Italo disco en Pet Shop Boys-achtige confectiedance tot obscure acid en trance. Maar ook andere invloeden zijn hoorbaar: Bonzai doet denken aan Mike Oldfields Tubular Bells en Gloria klinkt als een vette glamrockstamper van, pak hem beet, The Sweet of T Rex. Ja, dit is een album voor de dansvloer. Maar ook gevarieerd en toegankelijk genoeg voor de auto, de keuken of de huiskamer. Draai Synthesized knetterhard, en maak een diepe buiging voor zoveel creativiteit en vakmanschap. 

3 I’m Not The Same Without You – Donald Fagen

Op zijn vierde solo-album zit Steely Dan-zanger en -oprichter Donald Fagen in zijn comfort zone: coole, strakke jazzrock, gespeeld door de beste sessiemuzikanten en zoals altijd perfect geproduceerd. Zijn solowerk wijkt nooit veel af van de legendarische Steely Dan-sound. De nummers klinken hooguit wat losser en funkier, en hij maakt iets minder gebruik van achtergrondzangeressen. Tekstueel is het dit keer wat minder zwartgallig dan op voorgaande albums.  Zo gaat I’m Not The Same Without You over de voordelen van een verboken relatie: “I feel much stronger than I have in years, my mind is sharp, and my spirit’s high”. 

4 Lightning Bolt – Jake Bugg

Jake Bugg wordt door de Engelse muziekbladen gehyped als “de Britse Bob Dylan”. Die ophef heeft gewerkt: zijn titelloze debuut komt deze week op 1 binnen in de Britse albumlijsten. De vergelijking met Dylan gaat niet overal op. In Country Song en Simple As This lijkt hij inderdaad een jonge Bob (met een vleugje Simon and Garfunkel), maar Two Fingers en de single Lightning Bolt hebben een ander geluid, dat wel zwaar op de sixties leunt. 18 jaar is ‘ie pas, deze Jake. Daar kunnen we nog veel plezier aan beleven, als hij de hype tenminste overleeft. 

5 Lazin’In The Sunshine – Jonathan Jeremiah

In eigen land wordt de Britse zanger Jonathan Jeremiah afgeserveerd als een tweedehands Tom Jones. In Nederland was zijn debuutalbum Solitary Man dankzij dj Gerard Ekdom wél succesvol. Het is daarom niet toevallig dat Jonathans tweede album  Gold Dust een Hollands tintje heeft: het werd opgenomen met het Metropole Orkest, de inspiratie voor de vrolijke single Lazin’ In The Sunshine kwam van een middagje Vondelpark. Net zoals op zijn debuut zijn de orkestraties weer smaakvol, de liedjes blijven dit keer helaas iets minder hangen. Op 4 november treedt Jeremiah met het Metropole Orkest op in theater Carré. 

Herfstliedjes

Oktober gaat alweer de derde week in, voor een deel van het land begint de herfstvakantie. Het is het tijd voor knappende haardvuren, bellen rode wijn en bijpassende muziek. Het najaar inspireert artiesten vooral tot stemmige klanken en gepieker over relaties, en dat levert heel wat moois op. Vijf herfstliedjes:


1 Autumn Leaves – Nat King Cole

De bitterzoete sfeer van de herfst wordt nergens beter geschetst als in deze jazz-standard. “The falling leaves drift by the window, the autumn leaves of red and gold ”, croont Nat King Cole in een warm bad van strijkers. Terwijl hij door de dode bladeren ploegt, mijmert hij over zijn verloren liefde: “Since you went away, the days grow long”. Het Franse origineel uit 1945 heet Les Feuilles Mortes. Een eindeloze stoet aan artiesten nam het bitterzoete liedje op, van Yves Montand en Edith Piaf tot Miles Davis en Sinatra. 

2 Indian Summer – The Doors

Amerikanen noemen een warme periode in de herfst Indian Summer. Dit hypnotiserende liedje van The Doors doet inderdaad herfstig aan, maar heeft een andere inspiratiebron. Op 4-jarige leeftijd is Jim Morrison met zijn ouders onderweg naar New Mexico, als hij langs de weg een verongelukte auto ziet. De inzittenden, van Indiaanse komaf, zijn dood. “De geesten van die dode Indianen renden uitzinnig rond en slopen in mijn ziel”, zou Morrison er later over zeggen. De anekdote wordt nagespeeld in de film over The Doors, van Oliver Stone. 

3 October – U2

Deze stemmige track bestaat voornamelijk uit pianospel van gitarist The Edge, de vocalen vallen pas in als het nummer al ruim over de helft is. In een paar woorden vat Bono de herfst samen: “October, and the trees are stripped bare, of all they wear”. Het nummer kwam uit in 1981, geen vrolijke periode voor Ierland. De band vond het zo goed bij de tijdgeest passen dat het bijbehorende album dezelfde titel kreeg. October groeide uit tot een live-favoriet. Het is ook te horen op Under A Blood Red Sky – Live At Red Rocks.

4 Herfst En Nieuwegein – Spinvis

Herfst en Nieuwegein: kan het mistroostiger? Toch is dit liedje van  Erik de Jong, alias Spinvis, een dromerige ode aan zijn woonplaats. “De wind verzamelt stemmen en papier, herfst en Nieuwegein, een auto en een man en een rivier”. Dat lijkt wel poëzie, mensen! Het nummer komt van zijn debuutalbum, dat op het zolderkamertje van De Jong in elkaar werd geknutseld. Vorig jaar verscheen alweer zijn zevende album: Tot Ziens, Justine Keller. 

5 The Last Day Of Summer – The Cure

Zingende najaarsdepressie Robert Smith is op dreef in dit neerslachtige werkje. Als hij klaagt: “The last day of summer never felt so cold” geloof je hem meteen. In de herfst van The Cure is geen plek voor goudgele bladeren en gepofte kastanjes. Gure wind en striemende regen, that’s the spirit! Smith toert al 36 jaar met The Cure de wereld rond, hij heeft nog altijd getoupeerd haar en uitgelopen make-up. In mei stond de band voor de tweede keer op Pinkpop. 

James Bond-liedjes

50 jaar James Bond, dat betekent een halve eeuw Bond-liedjes! Deze week werd bekend dat Adele de titelsong zingt voor Skyfall, de nieuwste Bond die binnenkort in première gaat. Een keur aan artiesten ging haar voor, van Madonna tot Duran Duran. Maar wat zijn de beste Bond-liedjes? De top 5:

1 James Bond Theme - John Barry Orchestra

Het orkest begint zachtjes maar dreigend. Een twangend surfgitaar valt in: dum di-di dum dum. En dan, na 40 seconden, triomfantelijke blazers: pada páda papádaaa! Welke acteur 007 ook speelt, het ijzersterke thema van de Bond-films is altijd van de partij. Monty Norman componeerde het deuntje voor Dr. No en ontvangt er sinds 1962 de royalties voor. Maar het was John Barry die het arrangement maakte dat zo beroemd werd. Barry bleef tot 1987 de huiscomponist van de James Bond-reeks. Hij overleed in 2011.

2 Live And Let Die - Paul McCartney & Wings

Paul McCartney trekt zijn hele trukendoos open voor de titelsong van de achtste Bond-film. Het liedje begint als een Let It Be-kloon met rustige piano en zang. Maar dan ontploft het orkest: "Live and let die, boem boem!" Een nerveus instrumentaal stukje volgt, waarna McCartney omschakelt naar een ontspannend reggae-deuntje. Om vervolgens weer van voren af aan te beginnen. Voor Live And Let Die werkte Macca voor het eerst in vier jaar weer samen met Beatles-producer George Martin.

3 Goldfinger - Shirley Bassey

Al in de eerste maten is de hand van John Barry hoorbaar. Het orkest zet vragend in, de blazers geven schetterend antwoord: poeah poeaaah poaah! Dan zingt Shirley Bassey over de schurk uit deze Bond-film: "Goldfinger, he's the man. The man with the midas touch. The spider's touch". Met haar sensuele en krachtige stem is ze geknipt voor het nummer. Bassey is de enige artiest die drie keer een Bond-liedje heeft gezongen. In 1973 werd ze gevraagd voor de titelsong van Diamonds Are Forever en in 1979 voor Moonraker. Maar het succes van Goldfinger overtrof ze er niet mee.

4 Nobody Does It Better - Carly Simon

Dit nummer uit The Spy Who Loved Me is een ballad die vooral over de seksuele prestaties van onze filmheld lijkt te gaan: "Nobody does it half as good as you, baby you're the best". Voor het eerst was een Bond-liedje niet vernoemd naar de titel van de film. Carly Simon, destijds vooral bekend van You're So Vain, scoorde er een grote hit mee. Het werd later gebruikt in verschillende andere films, waaronder Mr. & Mrs. Smith en Bridget Jones Diary: The Edge Of Reason.

5 Another Way To Die - Jack White/Alicia Keys

Quantum Of Solace is de eerste Bond-film met een duet als titelsong. Het liedje heeft alle ingrediënten van een klassieker: een spannende orkestratie, John Barry-achtige blazers en een onheilspellend gitaarloopje, opgediend met een moderne twist. Toch werd Another Way To Die geen écht grote hit. Misschien was de combinatie Jack White (van de White Stripes) en r&b-diva Alicia Keys iets te exotisch. Dat vonden de Bond-producers achteraf blijkbaar ook: voor de nieuwe Bond-film Skyfall is Adele een veiliger keuze.